Na maanden van intensieve training is het dan weer zover. Wij (Thom en Leonard) zijn er klaar voor en de Nijmeegse 4Daagse staat te trappelen om te beginnen.
Vrijdag voor de 4Daagse: Het trappelen begint voor ons al op de vrijdag voordat de 4Daagsefeesten losbarsten. Op vrijdagavond worden wij samen met alle deelnemers aan de 4Daagse, die in Beuningen wonen, op het gemeentehuis uitgenodigd. Een gezellig samenzijn waarbij de burgemeester de “Beuningse buitengewone wandelaars” succes wenst met deze uitzonderlijke prestatie. Ze belooft om woensdag in Beuningen langs de kant te staan om elke Beuningse wandelaar persoonlijk te begroeten en succes te wensen (zo’n 100 personen). Om ervoor te zorgen dat we voor de burgemeester op woensdag goed zichtbaar zijn, krijgen we van haar een roze T-shirt mee. Samen met een afsluitende groepsfoto is de vrijdagavond voor ons echt de start van een gezellige en sportieve week.
Opbouwzaterdag: Terwijl de 4Daagsefeesten in Nijmegen in alle hevigheid losbarsten wordt er op zaterdag in Weurt gestart met iets wat een geoliede machine genoemd mag worden. Binnen één dag wordt de Kloosterhof omgetoverd naar een vijf sterren accommodatie.
Voor ons begint deze dag op De Vlotkampweg in Nijmegen. Een opslaglocatie van wat spulletjes voor onze vereniging. Wat spulletjes?! Ongelooflijk wat er allemaal opgeslagen is op deze locatie. Als je er niet eerder bent geweest dan kun je je er geen voorstelling van maken… Kratten, karren, dozen noem het maar op. Alles is volgestouwd met zaken die we blijkbaar nodig hebben om de 4Daagseweek samen door te komen. Wist je trouwens dat alle fietsen die de Magnus wandelaars gebruiken om naar de stad te komen hier ook staan? Alles wordt naar de Kloosterhof in Weurt verplaatst.
Nadat Thom en ik op de opslaglocatie uitgespeeld zijn, vertrekken we naar de Kloosterhof waar de tijd niet heeft stilgestaan. Daar hebben ondertussen alle vrijwilligers van Magnus zich verzameld en een start gemaakt om de sporthal te veranderen in een gezellig maar tijdelijk thuis. De bedrijvigheid barst pas echt los na de bezielende speech van onze dagvoorzitter Jan Polman. Hij heet ons allemaal welkom en geeft duidelijk aan wat van ieder van ons wordt verwacht, namelijk; een goed humeur en vrolijke gezichten. Hij geeft aan dat er ook nog iets gedaan moet worden en we worden in groepjes ingedeeld. Voor ons geldt dat het leuk is om na een jaar weer zoveel bekende gezichten te zien. We moeten eerlijk zeggen dat we niet van iedereen de naam nog weten, maar dat maakt voor de gezelligheid en het bijpraten hélemaal niets uit.
We komen de dag door met het ophangen van lampen, vlaggen, neerzetten van bedden en ons persoonlijk hoogtepunt, het weghalen van onkruid met een grastrimmer door Thom en het popnagelen van stoelen door Leonard.
De zaterdag is nog niet voorbij, want ’s avonds lopen we o.a. met Margriet en Gijs mee in de Sunset March. Tijdens het lopen hiervan staan we stil bij de voor ons zelfsprekende vrijheid en vrede. Juist in deze tijd merken we dat de fundering van deze vanzelfsprekendheid aan het afbrokkelen is.
Op naar de zondag: Dit is voor ons de dag om met de bus de startkaart op te halen en de gezellige sfeer in de stad te proeven. We hebben gezwaaid naar Bennie Solo, voor de zekerheid nog een extra paar sokken gekocht en als afsluiter Heldro ijs gegeten (tip!). Op de Wedren halen we uiteindelijk na 60 minuten in de wachtrij te hebben gestaan onze startkaart en polsband op. We zijn klaar voor een nieuw 4Daagse avontuur!
Maandag, rustdag: De laatste dag voordat de drukte begint, nemen we allebei nog onze momentjes om te ontspannen. Dit doen we door nog een beetje te werken, maar ook door lekker languit op de bank te liggen en lekker niks te doen.
Blauwe Dinsdag: De dag van Elst. De 4Daagse is nu dan eindelijk begonnen en wij zijn er, samen met de andere 43.000 lopers, helemaal klaar voor! Ondanks de mooie Magnuscamping slapen we gewoon thuis en zodoende vertrekken we dus ook, vanuit onze eigen woonplaats Beuningen, met de fiets naar de start. Als we op de Wedren aankomen blijken we toch weer vergeten te zijn hoe druk het bij de fietsenstalling is. Nadat we hier uiteindelijk toch nog een plekje hebben kunnen vinden, lopen we met een goed gevoel naar de start, waar we voor de eerste keer deze week onze polsbandjes laten scannen. Na de eerste meters, weliswaar slaapwandelend, afgelegd te hebben, is de 105e Nijmeegse 4Daagse nu echt begonnen!
Het is fijn om gedurende het wandelen zeker te zijn van een rustplaats waar je je inwendige mens kan versterken, waar een WC in de buurt is waar géén lange wachtrijen voor staan en je even lekker kunt gaan zitten. Daarom zijn de rustposten van Magnus zo fijn en willen wij graag de vrijwilligers op deze rustposten in het zonnetje zetten en bedanken voor hun goede zorgen tijdens de wandelweek!
Het is ondertussen normaal geworden, de jongeren (waaronder Thom) weten vaak niet beter, maar het is heerlijk wandelen op dinsdag door de Betuwe nu de route sinds enkele jaren is omgedraaid. Geen lastige laatste meters op de dijk bij Lent waarbij de brug van Nijmegen maar niet dichterbij lijkt te komen. Tel daarbij het fijne wandelweer op en we kunnen spreken over een eerste geslaagde wandeldag.
Geslaagde eerste wandeldag? Niet helemaal, een klein minpuntje is dat Leonard last krijgt van zijn linkerknie. Bij een verzorgingspost wordt hier naar gekeken en blijkt hij verkeerd te lopen. Met het afplakken van de knie en het advies om een afspraak te maken bij een podotherapeut kan hij weer op weg.
Op naar de Roze woensdag: Op deze woensdag spelen we zowaar een thuiswedstrijd, daar we vandaag na wat kleine omweggetjes langs Alverna en Wijchen door het mooie en gezellige Beuningen komen! Voor ons gevoel zijn we Wijchen wel vier keer uitgegaan, maar uiteindelijk zijn we dan toch echt op weg naar ons hoogtepunt van de dag. Terwijl we over de rustige Wilhelminalaan lopen, proberen we ons alvast voor te bereiden op de drukte die ons zo meteen te wachten staat.
Vandaag hebben we in het kader van de Roze Woensdag onze roze T-shirts aangetrokken, zodat we goed opvallen voor de burgemeester van Beuningen. We zijn vergeten dat we niet de enige zijn die vandaag in het roze gekleed gaan, maar als we om ons heen kijken wordt het ons al vrij snel duidelijk. Door heel Wijchen loopt er een stoet van zo’n veertigduizend wandelaars die grotendeels in het roze gekleed zijn. Zelfs de knie van Leonard is gisteren in stijl afgetapet, met roze tape, waardoor hij er vandaag totaal geen last meer van heeft. Thom wordt steeds groter en de schoenen worden steeds krapper, dus hij heeft wel wat last van zijn kleine tenen. Ook dit is echter met wat afplaktape weer snel verholpen.
Nu we in Beuningen zijn aangekomen moeten we goed opletten of we bekenden tegenkomen. We kijken links, we kijken rechts, best vermoeiend hoor, zo’n thuiswedstrijd! Na wat mensen te hebben gezien, waaronder Thom’s kleine zus Daphne (die wilde in dit verhaal voorkomen en liep een stukje illegaal mee), gaan we weer verder en lopen we langs Weurt weer terug naar Nijmegen en naar de Wedren. Nog even afmelden en we zijn alweer op de helft van deze gezellige sportieve week.
De dag van Groesbeek: De derde en alweer de een-na-laatste dag van de Nijmeegse 4Daagse. We bereiden ons voor op steile heuvels en diepe dalen. Tijdens de 4Daagse maak je makkelijk contact met medewandelaars en hoor je leuke en onverwachte verhalen. Zo ook op de donderdag. Wij beginnen goed en lopen vanaf de start met een gezellige gepensioneerde timmerman mee. Wij hebben veel geleerd over zwaluwstaartverbindingen, het afhangen van deuren en het belang van goed gereedschap. Hierdoor vliegt de tijd en nemen we bij de eerste rustpost afscheid van deze gezellige prater.
Al met al is het een zonnige dag en lopen we droog door Bredeweg en de rest van de dag. Dit was vorig jaar wel anders, toen we werden getrakteerd op fikse regenbuien. Door het heuvelachtige karakter van de route zijn we bang voor knieblessures. Gelukkig is deze angst voor niets. We hebben nergens last van, behalve de vermoeidheid die na drie dagen zijn tol gaat eisen. Het wandeltempo wordt lager en we komen later binnen dan de dagen ervoor. Dit is niet erg, want we gaan voor de gezelligheid en niet voor de snelheid. De dag van Groesbeek is door alle drukte sowieso al een feest, maar als we aan het einde van de dag door Nijmegen-Oost te lopen, voelt dit als een mini Via Gladiola.
De dag van Cuijk: De dag die je wist dat zou komen is eindelijk hier; de dag van Malden, Mook, Cuijk, de pontonbrug en natuurlijk ook van de Via Gladiola! We beginnen de laatste dag met een goed gevoel, want als je deze dag aan de start staat, voel je het al: de finish is binnen handbereik. Vandaag staan weer enkele gezellige dorpen op de planning, zoals Linden. Dit dorp heeft ieder jaar weer een ander thema waar heel het dorp mee is versierd. Dit jaar was het thema ‘film’ aan de beurt. Doordat je er veel kunt zien gaat de tijd er snel en voor je het weet ben je het dorp alweer uit.
Nadat we een eind door Cuijk hebben gelopen, komen we aan bij een van onze hoogtepunten van de dag: de pontonbrug! Hierop staan wij stil, letterlijk én figuurlijk, bij het idee dat we nu over de Maas heen lopen.
Bij de rustpost zien we dat de donkere wolken zich al boven ons hoofd samenpakken en we bedenken dat we het niet tot de finish droog zullen houden. Met de poncho’s aan en lopend in de mensenmassa wordt het wandeltempo alleen maar lager. Achteraf blijkt het regenbuitje wel mee te vallen en kunnen rap de poncho’s weer uit.
Als we aankomen op de Via Gladiola lijkt het snel te gaan, als wandelaars worden we gedragen door de gezelligheid en het publiek langs de kant. Als we langs de eretribune gedragen worden waar alle burgemeesters staan, kunnen we burgemeester Bruls en marsleider Sackers nog snel een hand geven. Nu alleen nog de laatste meters naar de finish, waar we niet de enige wandelaars blijken te zijn. Moe maar voldaan halen we onze medailles op, wat helaas alleen maar cijfertjes blijken te zijn, omdat we voor de negende en vierde keer de 4Daagse hebben uitgelopen. Vandaag zit er weer op, morgen mogen we gelukkig uitslapen. We hoeven niet om vier uur, maar pas om acht uur de volgende ochtend ons bed uit.
Zaterdag: Als de rust in de stad is teruggekeerd, gaan we in alle vroegte naar Weurt om weer mee te helpen met het opruimen van de Kloosterhof. Bij aankomst blijkt dat er al veel gedaan is en alle spullen al keurig zijn ingepakt. Aan ons dus nog de taak om deze karren terug te brengen naar De Vlotkampweg en deze hier weer keurig achter slot en grendel te zetten. Om de vele spullen die Magnus rijk is weg te brengen naar de opslag, zijn er meerdere ritjes met de vrachtwagen nodig. Waar Thom vorig jaar mee mocht helpen om de laadklep te bedienen, rijdt hij nu mee in de vrachtwagen die toevallig bestuurd wordt door een oud-klasgenoot van hem. Met vereende krachten, en een aantal koffiepauzes, lukt het om alles weer goed op te ruimen met de hulp van het ‘opslagteam’. We rijden nog een keer langs de Kloosterhof om de anderen gedag te zeggen, waarna we voor een laatste keer uit Weurt naar huis rijden. De Nijmeegse 4Daagse van 2023 is weer voorbij, op naar de volgende editie!
Een groet van Thom en Leonard Hendriks