Ik ben David en ik heb als allerjongste loper van de hele 4Daagse meegelopen samen met mijn moeder, oma en opa. Onderweg hebben wij verzorging gehad van Wandelvereniging Magnus, waar opa en oma al heel lang lid van zijn. Om alle gezichten al een keer gezien te hebben, hebben wij geholpen met het opbouwen van de slaapplekken in Weurt. Dit was heel gezellig en ik was ook blij dat ik vooraf iedereen al een keer gezien had. Tijdens het sjouwen van de stoelen heb ik tips uitgewisseld met ervaren lopers en verzorgers. Dat vond ik heel fijn omdat het mijn eerste 4Daagse is en ik niet precies wist wat ik moest verwachten.
Wat ik op de eerste dag al merkte is hoe fijn het is dat je niet zo’n zware tas mee hoeft te nemen omdat alles voor je geregeld wordt! Ik had tijdens de 4Daagse alleen een flesje drinken en iets lekkers bij me. Bij de trainingen had ik flesjes drinken en eten in de tas en na 30 kilometer wordt dat zwaar. Bij de post moet je eerst aanmelden, daarna komen ze je vragen wat je wil drinken. Anneke, die op de eerste post stond, vertelde zelfs dat ze speciaal voor mij chocomel had geregeld! Daar ben ik gek op! Bij de eerste post kreeg ik ook iedere dag een lekkere koek, iedere dag een andere. Ook kreeg ik iedere dag een lunch, met fruit en een eitje. Eigenlijk hoefde ik alleen te lopen en werden alle andere dingen geregeld.
Wat ik heel fijn vond was dat ik op de post ook even met iemand anders kon praten dan mama, opa of oma. Daar liep ik de hele dag al naast. Op roze woensdag zat ik er doorheen, iedere dag 30 kilometer lopen en vroeg opstaan is gewoon zwaar. Ik had ook al sinds de lunch pijn in mijn knieën. De verzorgers van Magnus kwamen naast mij zitten en ik kreeg thee en een dekentje. Ik heb niet zo veel teruggezegd maar dat ze zoveel aandacht voor mij hadden vond ik heel fijn. Daarna kon ik de volgende twee kilometer lopen waar papa en mijn broer op mij stonden te wachten.
Op vrijdagmiddag heb ik de allerlekkerste pannenkoek ooit gegeten! Daar heb ik echt naar uitgekeken op momenten dat ik het toch wel pittig vond. Dat alle verzorgers en vrijwilligers zo vroeg opstaan en met zoveel enthousiasme ons verzorgen vind ik heel bijzonder. Op vrijdag kreeg ik mijn eerste kruisje en zij krijgen niks. Zij zouden een verzorgers-medaille moeten krijgen, vind ik.
David Charlouis, Bemmel