Eerder dit jaar besloot ik om nog een keer de Nijmeegse
4Daagse te gaan lopen. De consequentie daarvan is dat ik ook
meer moet gaan lopen. Helaas 3 dagen met de hond 5 kwartier
lopen is niet voldoende. Gelukkig doordat ik de kustroute loop
heb ik 20 km per dag wel in de benen. Dus ik hoef alleen de kilometers
daarboven in de benen te krijgen. Dus de maand april
was voor mij 2x 25 km wandelen.
De eerste keer was Beleef Beuningen buiten. Nou dat was een
tocht waar niet veel bijzonders over te vertellen was. Ik heb
me behoorlijk geergerd aan de route, de faciliteiten en de horeca
die wel weet wat voor prijzen ze vragen. Daarom mijn 2e
tocht in het Groesbeekse landschap en wel de Zevenheuvelentocht.
Dus zaterdagochtend 29 april sta ik op tijd op en rij richting de
Zevenheuvelweg. Daar bij de camping is een groot grasveld ingericht
om legio auto’s te stallen. Daar kan ik met gemak mijn
auto stallen voor een bedrag van € 2,50. De inschrijving gaat
voorspoedig nadat je een kaartje met je gegevens hebt ingevuld.
Dan krijg je de route van de afstand die je gaat wandelen.
Het is niet al te druk als ik rond half 9 op pad ga, nadat ik eerst
nog even gebruik heb gemaakt van het toilet.
De route leidt me gelijk het bos in. De route is goed aangegeven,
er staan vooral veel witte pijlen om aan te geven dat je nog
goed zit. (Misschien kan Magnus deze lenen van de organisatie
die deze tocht organiseert)
Ik loop al snel over de Derdebaan en loop tussen de golfbanen
door richting Groesbeek. Daar is na 2 km al een rustpost.
Heerlijk op een terrasje zaten de eerste wandelaars al te genieten
van koffie of thee. Ik vond dit nog veel te vroeg dus loop
rustig verder. Bij de Nieuweweg steek ik over en kom na een
kort stukje weer in het bos. Heerlijk rustig is het, hier. Af en toe
hoor ik een vogel fluiten. Er lopen wel wat wandelaars voor me
of achter mij, maar op zo’n afstand dat ik niet al te veel van
hun gesprekken hoor. Rond de 6 km is net over de spoorweg
een stop van Wios. Hier stond ook een dixie waar ik dankbaar
gebruik van maak. Ook voel ik een klein steentje in mijn schoen
en heb die maar even verwijderd. Na een hele korte pauze loop
ik Groesbeek in. Via de Baden Powellstraat loop ik Groesbeek
ook weer uit nadat ik een 40 km wandelaar gerust gesteld heb
dat ze nog op de goede route zat en alleen maar hoefde over te
steken. Mevrouw was weer opgelucht.
Hier beginnen de heuvels richting de Colonjes. En rond de 7-8
km is er een stop bij Voetbalvereniging Rood/Wit. Ik ga lekker
binnen zitten met een kopje thee en eet een boterham. Het
brengt me terug naar de voetbalwedstrijden van mijn jongste
zoon waar ik vaak meeging. Deze kantine heb ik vaker van binnen
gezien. Heb nog een kort gesprekje met een andere wandelaar
en ga dan op weg naar de Bruuk. Wat is het landschap
hier toch mooi. Ook al zitten we in Nederland, ik kan hier toch
weer iedere keer van genieten. Alleen die Hogewaldseweg, hoe
lang is die wel niet? Hij loopt parallel aan het Rijkswald en ik
kijk uit naar de afslag Ketelstraat zodat ik weer wat afwisseling
heb.
Vlak voor de volgende stop word ik op een onverhard pad bijna
van mijn sokken gereden door twee off the roadmotoren. Vond
het raar, maar volgens een meneer die aan de kant stond is het
een motorpaadje. Ik ben blij dat ik daar niet iedere dag rondloop.
Nog even een soepje gegeten bij DVSG op de Hoge Horst.
Werd nog aangezien voor een supporter door een wandelaar.
Die had vast iets aan zijn ogen, want mijn rugzak stond toch
echt naast me. Na de soep en een boterham naar het laatste
stuk. Door de velden en mooie uitzichten die me leidde naar
de Wylerbaan. Langs Frisco, die onze stamppotten verzorgden
tijdens de Noviomagumtocht richting het Vrijheidsmuseum en
dan via de Nieuweweg richting de rotonde van de Zevenheuvelenweg.
Mijn gedachten waren bij vorige 4Daagsen en die
van dit jaar. Wat een ander beeld is het dan nu. Niets in de
berm en geen mensen die je aanmoedigen. En het is best een
pittige klim. Als ik naar beneden ga komen fietsers aan de andere
kant de heuvel op en die moeten flink hun best doen. Dan
loopt ineens een meisje voorbij wat ik herken van vorige week.
Loes, een meisje met het downsyndroom. Ze stapte er lustig
op los. Ik kijk achter me en haar moeder komt achter haar aan.
Ik vertel dat ik Loes herken en ook haar van vorige week. We
kletsen wat zodat het minder zwaar aanvoelt. Loes zakt terug
en komt even een high five geven, daarbij ook nog een box en
als laatste krijg ik nog een halve knuffel. Dat er motoren, die
lawaai maken, langskomen vind ze niet zo fijn en dekt haar
oren af. We lopen gezamenlijk naar de finish. Op het terrein
komen andere wandelaar ons tegemoet en Loes geeft iedereen
een high five. Op een gegeven moment stopt ze zelfs en maakt
de beweging van een wave. Ik vind het echt kostelijk om dit te
aanschouwen,. De puurheid en ongedwongenheid maakt dat
andere mensen ook enthousiast reageren op haar. We nemen
afscheid en ik ben benieuwd wanneer ik deze mensen weer tegen
ga komen. Mei staat in het teken van 30 km.
Marion Sanders, Beuningen